شب یک میلیاردی گردشگری در خوزستان / ریخت و پاش با رفقا

یک فعال گردشگری در خوزستان گفت: در حالی که بسیاری از پایگاه های میراث فرهنگی خوزستان گرفتار هزینه خرید لیوان یک بار مصرف و قند و چای هستند، چگونه برای یک مراسم ۷۰۰ میلیون تومان هزینه می‌کند؛ نحوه هزینه‌کرد بودجه‌ها شفاف شود.

به گزارش آمال ، باسم حمادی فعال فرهنگی_ گردشگری خوزستان ضمن گلایه از توزیع نامناسب اعتبارات در اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان می گوید: شرایط در خوزستان آنگونه که مدیران حوزه های سه گانه میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی می گویند، نبوده و نیاز به یک راستی آزمایی قانونی دارد .

آمارها با حقایق جور در نمی آید و اگر شرایط به همین شکل پیش برود، باید با خوزستان زیبا خداحافظی کرد و عطای آن را به لقایش بخشید.

این فعال فرهنگی عنوان کرد: شرایط گویاتر از آن است که نیاز به تحقیق و تفحص داشته باشد. گردشگری خوزستان درگیر سوء مدیریت شده و مدیران این حوزه صرفا اقدام به بهسازی و بزک کردن پروژه های گذشته رو آورده اند. جوری که کل خروجی این معاونت می شود یک جشن یک شبه که نزدیک به یک میلیارد هزینه روی دست دولت می گذارد .

حمادی افزود: درحالی که بسیاری از ادارات و پایگاه های میراث فرهنگی خوزستان معطل دریافت هزینه برق، آب ، قند و چای و لیوان یک بار مصرف هستند، آیا چنین مخارجی، ضعف مدیریت نیست؟ چگونه برای یک شب، ۷۰۰ میلیون تومان هزینه می شود .

این کارشناس باسابقه گردشگری با اشاره به لزوم تجدید نظر در نحوه هزینه کردها، به بریز و بپاش های از محل هزینه های عمومی دولت، افزود: در هفته گردشگری در شوشتر یک کودک بر اساس گزارشات پزشکی به دلیل برق گرفتگی آب خوری جان خود را از دست می دهد، در همین هفته نزدیک به یک میلیارد هزینه می شود، آیا نمی شد با  خرید یک دستگاه آب سردکن جان یک کودک را در یک مکان گردشگری نجات داد؟

وی تصریح کرد: این فاجعه تنها یک نمونه از بی شمار دردهای گردشگری و میراث فرهنگی خوزستان است . شما کافی است یک سری به شهرهایی مانند ایذه، لالی، مسجدسلیمان ، اندیکا، هفتکل، باغ‌ملک و ….بزنید تا عمق فاجعه را دریابید . شهرهایی با قابلیت بالا در بخش میراث فرهنگی و گردشگری که به دلیل نیازهای برآورده نشده بی شمار اداری ،نتوانسته اند آنگونه که نیاز هست به وظایف خود عمل کنند.

حمادی گفت: ای کاش به‌جای برگزاری کارگاههای آموزشی با هزینه های گزاف و محتوای سطحی که البته محتوای آنها در منابع دیگر نیز براحتی در دسترس بود، اعتبارات برای رفع مشکلات مالی جاری ادارات شهرستانی بکار می رفت قطعا اثربخشی بیشتری داشت؛ آیا در زمانی که دوره های آموزشی گردشگری با سازوکار قانونی در حال انجام بود، اجرای دوره های دیگری بصورت موازی و خارج از رویه مصوب در وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی الزامی داشت؟

وی افزود: آیامعیار انتخاب مدرسان این دوره ها، صرفا رفاقت و یا همشهری بودن نبود، نگرانی این است که می شد با این اعتبارات ،حقوق کارگران را در یک پروژه کاوش باستان شناسی، یک نگهبان را در یک سایت گردشگری یا محوطه باستانی ،پرداخت کرد یا اینکه برای کل نیروی یگان حفاظت در سطح استان،لباس فرم تهیه نمود که متاسفانه همه این نارسایی‌ها دیده نشد تا یک شب هفتصد میلیونی برای گردشگری خوزستان در هتلی در اهواز رقم بخورد.