عباس(ع) را بیشتر بشناسیم

به گزارش آمال، قبل از آنکه حسین علیه السلام بگوید آیا یاوری هست که مرا یاری کند، عباس(ع) بود که از اعماق وجودش به اباعبدالله لبیک گفته بود گویی عباس(ع) از ازل برای حسین علیه السلام انتخاب شده بود؛ برادری که برادری را در حق برادرش در تاریخ به حد اعلا ثبت کرد.
در کتاب خصائص العباسیه آمده است که ام‌البنین از امیرمومنان علی علیه السلام می‌خواهد که نامی برای عباس علیه السلام انتخاب کند، امیر می‌فرمایند: من او را به اسم عمویم عباس، عباس می‌نامم. پس امیرمومنان دست‌های عباس را می‌بوسد و اشک به صورت نازنینش جاری می‌شود و می‌فرمایند: می‌بینم این دست‌ها در کنار شریعه فرات در یاری برادرش حسین از بدن جدا خواهند شد.

باب‌الحوائج

حضرت عباس که به دلیل محاسن ظاهری به قمر بنی هاشم معروف است القاب دیگری دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به باب الحوائج اشاره کرد.

این لقب به سبب کرامات و عنایات فراوان ایشان به گرفتاران، دردمندان و پریشان دلان به حضرت عطا شده است.

درگه والای تو در نشأتین

هست در رحمت و باب حسین

هر که به دردی و به غمی شد دچار

گوید اگر یکصد و سی و سه بار

ای علم افراشته در عالمین

اکشف یا کاشف کرب الحسین

از کرم و لطف جوابش دهی

شنه اگر آمده آبش دهی

عباس سقا

همچنین سقا از القابی است که صدها سال است دل بسیاری از مومنان با این لقب حضرت عباس خو گرفته است.

قرآن کریم می‌فرماید: حیات هر موجود زنده‌ای را از آب قرار داده‌ایم آب مایه حیات آفرینش است و هیچ جزئی از اجزای موجودات زنده نیست مگر اینکه در بقا و رشد خود نیازمند آب است.

گفته می‌شود که قیصر روم برای معاویه شیشه‌ای فرستاد و از او خواست که در آن شیشه از هر چیزی قرار دهد معاویه متحیر ماند و در کشف این معما از ابن عباس که می‌دانست جرعه نوش دریای علم امیرالمومنان علی علیه السلام است کمک خواست ابن عباس گفت در آن شیشه آب بریز که خداوند فرموده است حیات هر موجود زنده‌ای را از آب قرار دادیم.

پس بخاطر اهمیت آب است که سقاییت در شریعت مبین اسلام شریف‌ترین دستورات دین محسوب گشته است چرا که نقش مهمی در حیات و بقای انسان‌ها دارد.

قمر بنی هاشم در سقایت گوی سبقت را از همگان ربوده است و ایثار و فداکاری را از حد گذراند و به اوج رساند که قدم در شریعه نهاد و علی رغم تشنگی شدید خود تقدم بر امام و طفلان تشنه‌کام نورزید، جرعه‌ای از آب ننوشید و ملقب به سقا گشت.

عباس دلیر

حضرت عباس به شجاعت و دلیری معروف بود. حضرت سیدالشهدا خطاب به حضرت عباس فرموده است «اگر از دستم روی سپاهم از هم می‌پاشد».

ذوالجناح تیزک را شد سوار

رو نهاد از خیمه گه در کارزار

در پی دشمن عزیز فاطمه

تیغ می‌زد تا کنار القمه

شجاعت و دلیری و وفاداری حضرت ابوالفضل به سالار شهیدان حضرت سیدالشهدا چنان نمودار است که امام صادق علیه السلام در زیارت حضرت ابوالفضل می‌فرمایند: پس خداوند برترین و بیشترین و بافرترین و کامل‌ترین پاداش کسی را از میان آنان ،مجاهدین و شهدای حق، که به پیمانشان وفا نمودند، دعوت او را پذیرفتند و از ولی امر خود طاعت کردند به تو ارزانی فرماید.

امام زمان(عج) در زیارت ناحیه مقدسه می‌فرماید: سلام بر عباس فرزند امیرالمومنین که جانش را در راه مساوات با برادرش تقدیم نمود و دنیایش را در راه تحصیل آخرت صرف کرد آنکه نگهبان بود و تلاش فراوان کرد تا آب بر لب تشنگان برساند و در این راه دو دستش قطع گردید خداوند قاتلانش را لعنت کند.

چیست گریه از برای دست تو

مرد باید در عذای دست تو

قرن‌ها بگذشت و اما هنوز

هست صحبت از وفای دست تو

جود حاتم را بشر از یاد برد

دید تا جود و سخای دست تو

بارگاهت قبله حاجات خلق

مومن و کافر گدای دست تو

عباس اسطوره ادب

حضرت علی (ع) می‌فرمایند هیچ ارثی برتر از ادب نیست. در روایات بسیاری آمده است، حضرت عباس اسطوره ادب و تواضع بود هیچگاه دیده و شنیده نشد که حضرت از حوزه ادب و اطاعت خارج شود و همیشه با کمال تواضع و فروتنی زمین ادب امامت را بوسیده است هیچگاه برادرش حسین علیه السلام را برادر خطاب نکرد و همیشه می‌گفت سیدی و مولای مگر در آخرین لحظات زندگی که از روی اسب بر زمین افتاد که حضرت را برادر خطاب کرد.

در کتاب زندگانی قمر بنی هاشم علیه السلام آمده است، ملکه هند نذری کرد تا گنبد حضرت عباس علیه السلام را طلا کند تا حاجتش مانند تمام حاجتمندان برآورده شود حاجت که برآورده شد، مقدار زیادی طلا برداشت و به طرف عتبات عالیات رهسپار گردید و نیز مهندسان بزرگی را با خود برد آنگاه که بنا بود صبح روز بعد شروع به انجام وظیفه کند شب هنگام یکی از خدمه بارگاه ملکوتی حضرت عباس، حضرت را در خواب می‌بیند که حضرت می‌فرمایند من راضی نیستم گنبدم طلا شود، چرا که باید بین آقا و نوکر فرقی باشد.

وفاداری عباس

عباس در شجاعت زبان زد بود در کتاب دین و تمدن آمده است هنگامی که یزید نگاهش به پرچم سوراخ شده در میان وسایل غارت شده افتاد و مشاهده کرد که دستگیره آن علم سالم است سوال کرد این پرچم از کیست گفته شد عباس بن علی آن را حمل می‌کرد. یزید دو سه مرتبه از روی تعجب برخواست و نشست و گفت به این پرچم بنگرید که بر اثر ضرباتی که به آن وارد شده هیچ جای آن سالم نمانده مگر دسته‌اش که عباس آن را حمل می‌کرده است (یعنی سالم ماندن دسته پرچم نشانگر آن است که حضرت عباس علیه السلام لحظه‌ای پرچم را از خود جدا نمی‌ساخته است) پس یزید گفت این است معنای وفاداری برادر نسبت به برادر.

حضرت عباس برادرانه پای برادرش ایستاد؛ آن زمان که شمر در کربلا برای حضرت عباس و سه برادرش امان نامه آورد حضرت عباس که در آغاز حتی از رویارو شدن با شمر نفرت داشت در رد پیشنهاد او شکوهمند و استوار گفت لعنت خدا بر تو و امان نامه‌ات باد آیا به ما امان نامه می‌دهی در حالی که پسر پیامبر خدا در امان نیست!؟

شهادت عباس

در روایات آمده است، عباس علیه السلام، سقا، ماه بنی هاشم و پرچمدار حسین علیه السلام بود او از دیگر برادرانش بزرگتر بود و در طلب آب می‌رفت که دشمنان بر او حمله بردند و او نیز به آنها حمله برد و در راه نبرد چنین می‌خواند: از مرگ نمی‌هراسم زیرا مرگ ترقیست؛ جانم سپر جان پاکیزهِ مصطفی(ص) من عباسم که سقا گشتم و به روز برخورد هراسی از شر ندارم پس آنان را متفرق کرد.

همچنین چنین رجز می‌خواند آنگاه که پرنده مرگ صدا کند هراسی از مرگ ندارم تا آنکه در دریایی از مردان چابک و شتابنده فرو رفته و ناپدید شوم جان من فدای حسین برگزیده پاک باد من عباس هستم و هر بامداد کارم سقایی است، آن روز که با شر رو به رو گردم از آن نمی‌هراسم.

آنگاه حمله برد و دشمن را متفرق کرد در این هنگام زید بن ورقاء جهنی پشت درخت نخلی کمین کرده بود. حکیم بن طفیل او را یاری کرد حکیم ضربتی بر دست راست عباس(ع) وارد کرد عباس(ع) شمشیر را به دست چپ گرفت و به آنان حمله کرد و این رجز را خواند به خدا سوگند اگر دست راستم را قطع کردید من پیوسته از دین خود و از امام راستگوی دارای یقین که نوه پیامبر پاک و امین است دفاع می‌کنم.

عباس آنقدر جنگید که بی حال و ناتوان شد؛ در این زمان حکیم پشت نخلی کمین کرده بود و ضربتی دیگر بر دست چپ او وارد کرد عباس(ع) این رجز را خواند ای نَفْس از کفار نترس و در کنار پیامبر(ص) سرور و برگزیده خدا تو را به رحمت خدای جبار مژده باد آنان با ستمکاری دست چپ مرا قطع کردند پروردگارا آنان را به آتش دوزخ وارد کن آنگاه مشک را به دندان گرفت، چیزی نگذشت که تیری بر مشک نیز اصابت کرد و پس از آن تیر دیگری بر سینه مبارک حضرت اصابت کرد در برخی روایات آمده است که تیری بر چشم حضرت نشست و مردی از قبیله تمیم با عمود آهنین بر فرق مبارک حضرت زد که از اسب بر زمین افتاد.

چون امام حسین(ع)، عباس(ع) را در کنار فرات بر زمین دید به سبب کشته شدن عباس به شدت گریه کرد و فرمود ای بدترین مردمان با این کار خود تجاوز کردید و با دستور پیامبر خدا محمد(ص) مخالفت کردید آیا بهترین پیامبران درباره ما به شما سفارش نکردند آیا ما از نسل پیامبر تایید شده از جانب خداوند نیستیم؟ مگر نه آنکه زهرا مادر من است نه شما؟ آیا پیامبر خدا احمد بهترین مردمان نبود؟ با جنایتی که مرتکب شدید گرفتار لعنت و خواری شدید و حرارت آتش افروخته را خواهید چشید.

حضرت عباس در دهم محرم سال ۶۱ در واقعه کربلا شهید شد بارگاه مبارک حضرت عباس علیه السلام از زیارتگاه‌های شیعیان است این حرم در شمال شرقی حرم امام حسین علیه السلام قرار دارد و حد فاصل آن دو بین الحرمین نامیده می‌شود.

ای ماه بنی هاشم خورشید لقا عباس

ای نور دل حیدر شمع شهدا عباس

از درد و غم ایام ما رو به تو آوردیم

دست من مسکین گیر از بهر خدا عباس

گزارش توصیفی: فاطمه طاهری

انتهای پیام/