کرونا ویروس و ضرورت توجه به سرمایه‌های اجتماعی

شيوع  بيماري ویروس کرونا در سطح كشور، با وجود همه صحنه های زیبای فداکاری اما رفتارهاي بحران زده و به دور از هم نوعدوستي و همدلي را نیز نشان داد و ثابت کرد که جايگاه سرمايه اجتماعي درروابط متقابل بين مردم پر رنگ نیست.

مریم شریفی؛ کارشناس ارشد جامعه شناسی – در شرايط كنوني جامعه كه دستخوش بحران اپيدمي يك بيماري شده است، بازتاب رفتارهاي فردي و اجتماعي افراد در مواجه با يكديگر قابل تأمل است چرا که روحيه تك محوري و خودمحوري را تقويت  کرد.

با وجود همه فداکاری‌های افراد و برخی اصناف مانند کادر درمانی، تغییر فعالیت برخی اصناف و تبدیل آنها به محلی برای تولید رایگان ماسک، ضدعفونی برخی معابر توسط دانشجویانی که این روزها به دلیل کرونا از کلاس و درس باز مانده اند، و…. اما شاهد سودجوئي برخی افراد و اصناف با هدف احتکار و گرانفروشی و به قیمت آسیب رساندن به جان و آرامش روانی جامعه هستیم.

قطعاً  توجه به بهداشت و ايمني فردي بدون توجه به بهداشت جمعي و يا بالعكس عدم توجه به بهداشت فردي و سهل انگاري در اين امر از سوي افراد جامعه طنز دردمند و نابخردانه‌ جامعه امروز ما است.

شيوع  بيماري ویروس کرونا در سطح كشور، رفتارهاي بحران زده و به دور از هم نوعدوستي و همدلي را نشان داد و ثابت کرد که جايگاه سرمايه اجتماعي درروابط متقابل بين مردم بايد پررنگ‌تر شود.

به طور حتم بخشی از این مساله به ساختارآموزشي برمی‌گردد که  در تقویت  سرمايه اجتماعي افراد  در جهت توسعه مشاركت، دوستي و همدردي و عامل رشد فرد در ارتباط كارآمد با جامعه و نهادها و مراودات اجتماعي بين خانواده و بين گروهها ضعیف عمل کرده است.

از طرفی سرمایه‌ اجتماعی خواسته يا ناخواسته ناديده گرفته و هزينه‌اي برای آن به عنوان يكي از شاخص‌هاي سلامت اجتماعی نپرداخته  که این خود قابل تامل است که قطعاً سرمايه گذاري در بالفعل كردن سرمايه اجتماعي تحت تأثير تصميمات آتی دولت و نهاد آموزش و پرورش است.

قطعاً مجموع این پیامدها نتیجه پائين بودن سطح مشاركت اجتماعی افراد در همياري به يكديگر، بحران‌های عمیق اقتصادی، پائين بودن سطح اعتماد اجتماعی  به حاكميت و رسانه، ضعف نهادهای نظارتی، ضعف اطلاع رسانی و… است.

انتهای پیام/